Naranta's Blog

Konuya girmeden evvel size bir şey itiraf edeceğim: Benim iğne fobim var. Aşı fobim de var. Şırıngayı görünce bile paranoyaklaşıyorum.  Almanya’ya giderken Hepatit ve Tetanos olana kadar akla karayı seçtim. Dahası çocukluk Tetanos aşılarım tam mı bilemediğimden bir yıl koruyuculuğu var dediler. Yani gidip tekrar olmalıymışım. Şu sıralar gribim. Annem artık benden bıkmış olacak ki antibiyotik iğnesi yazdırmam için tutturdu. İyi güzel ama muhtemelen penisiline alerjim çıktı. İki gün iğneyi olduktan sonra nefes darlığı, baş dönmesi, kulak çınlaması, mide bulantısı ve kalp sıkışması yaşadım. Sonra doktor teyze kendi doktoruma görünmeden bir iğne daha olmamamı söyledi. Hemşireler de onayladı. Ne güzel iyileşiyordum! Alerjiden mi panik ataktan mı tahmin edemiyorum. Bu ara anksiyete ve panik için de psikiyatri yolları görünüyor bana çünkü. Dahası bugün birden bire üşüme geldi, ateşim olmamasına rağmen, yaklaşık on beş yirmi dakika boyunca dişlerim takırdadı ve çenem titredi. Me...

Merhaba! Uzun zaman oldu. Artık daha sık yazacağım. Yaz tatilimin iki gününü İhlas Armutlu Tatil Köyü’nde gerçekleştirdim. Kadınlar plajına girebilmek için günübirlik yer kiraladık ve iki gün kaldık. Size bu yazıda İhlas Armutlu’nun artı ve eksilerini aktaracağım. En büyük artı: Kadınlar Plajı İhlas kocaman bir koyu Kadınlar Plajı için ayırmış. İdo iskelesinden indikten sonra sola dönüp takip ettiğinizde o görünen burundan sonrası Kadınlar Plajı’dır. Sizi ilk önce iki tane kadın güvenlik görevlisi karşılar. O noktadan sonra ise 10 yaşından büyük bir erkek çocuğu ya da tipitip adamlar göremezsiniz. Tesettürlüler başta olmak üzere her kadın için ideal sessizlik ve huzur dolu bir plaj. Cankurtaran dahil her görevli kadın. Koy küçük kayalıklarla dörde bölünmüş durumda. Koyun sonunda ve başında uzun kayalıklar bulunmakta ki bu da plajın diğer yerlerden görünmesini sıfıra indirmekte… Sabah 9’dan akşam 7’ye kadar kadınlara ait olup akşam 7’den sonra karma hale bürünmekte ki tek anl...

Bugün bayram! Öncelikle bayramınızı kutlarım. Sizi biraz geçmişe götüreceğim. Yıl kaç hatırlamam ama yaş 6-7… Bizim köyümüz Kaz Dağı’nın içinde, serince bir etektedir. Okul yaz tatillerimi koca üç ay boyunca anneannem ve dedemle geçirirdim, köyde. Düğünler, keşkekler, bağ bahçe, tavuklar, köydeki arkadaşlarım… Müthiş zamanlardı. Dedem normalde sinirlidir, pek de öyle gelen giden istemez. Ama benle rahatça kavga edebildiği için memnundu sanırım. Çocukken de şimdiki gibiydim, dik kafalı ve inatçı. Dedem elli kere civcivleri elleme dese yüz elli kere o civcivlere tuzak kurar ve dedemi kızdırırdım. Yarı köy çocuğu olarak büyüdüm desem yeridir. Hatta neredeyse bir çılgınlıkla liseyi Çanakkale’de okuyacaktım! Deli cesareti dedikleri… Neyse, çocukluğumdan beri köyle aramdaki ilişkim yüzünden aile arasında “köylü gibi” olarak anılırdım. O zamanlar bundan hoşnut olmazdım, büyüdükçe bu terimi benimsedim. Bazen köydeki büyük kuzenlerimle vakit geçirdiğimden ötürü hal tavırlarım ve hatta giyimim...